Το βαθύ κράτος στη Μόρια

 Πόσο χρόνο να χρειάζεται άραγε η ολοκλήρωση ενός βιολογικού καθαρισμού; Μήνες; Χρόνια; Η ακριβής απάντηση θα δοθεί όταν τελειώσει το έργο στη Μόρια της Λέσβου. Τότε θα ξέρουμε αν ένα κράτος που θέλει να λέγεται κανονικό μπορεί να κάνει τη δουλειά του.

 

Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Και δουλειά του είναι να προστατεύει την υγεία και να εγγυάται την ασφάλεια όλων των πολιτών που βρίσκονται στο έδαφός του. Στην περίπτωση της Λέσβου αποδεικνύεται ανίκανο να προστατεύσει τόσο τους κατοίκους όσο και τους πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες στον προσφυγικό καταυλισμό.

Χθες, για ακόμα μια φορά, 19 ΜΚΟ ένωσαν τις φωνές τους για τις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής που επικρατούν. Δεν χρειάζεται να πούμε λεπτομέρειες, μπορεί ο καθένας να φανταστεί τι σημαίνει να συμβιώνουν χιλιάδες άνθρωποι μέσα σε κοντέινερς και σκηνές, με κοινές τουαλέτες και με ανεπαρκές αποχετευτικό σύστημα. Πόσω μάλλον όταν εκεί φιλοξενούνται τρεις φορές περισσότεροι άνθρωποι από ό,τι επιτρέπει η χωρητικότητα του καταυλισμού. Πρόκειται για μια ανθρωπιστική κρίση που δεν έχει προηγούμενο, για μια εικόνα ντροπής, αλλά η ελληνική Πολιτεία το μόνο που ψελλίζει είναι ότι προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τη γραφειοκρατία που απαιτείται για ένα βιολογικό καθαρισμό! Δεν είναι θέμα χρημάτων ούτε άρνησης.

Είναι το βαθύ ελληνικό κράτος, το ίδιο κράτος που δεν μπορεί να ολοκληρώσει εγκαίρως αντιπλημμυρικά έργα, να διευθετήσει ρέματα, να κάνει αντιπυρικές ζώνες ή να αξιοποιήσει τα τεχνολογικά συστήματα που έχει στη διάθεσή του στην υπηρεσία της πολιτικής προστασίας.

Χθες ο Δημήτρης Αβραμόπουλος σε συνέντευξη Τύπου που έδωσε από τις Βρυξέλλες είπε ότι η Ελλάδα έχει λάβει για το μεταναστευτικό ποσό που αγγίζει το 1,6 δισ. ευρώ. «Ενα πολύ σημαντικό ποσό», όπως είπε, τη χρήση του οποίου παρακολουθεί η Κομισιόν και το ζητούμενο είναι να υπάρξει «αποτέλεσμα» και «συνθήκες απόλυτης διαφάνειας».

Επειδή όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όχι από τις καλές τους προθέσεις, το αποτέλεσμα στη Μόρια είναι ό,τι χειρότερο μπορούσε να υπάρξει. Ολα τα υπόλοιπα είναι δικαιολογίες, που απλώς μεγαλώνουν την οργή και την απόγνωση των κατοίκων, των προσφύγων και των εργαζομένων στις δομές.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Πηγή: kritipress.gr