Συνάντηση με το επιτελείο του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ.Χρυσοχοΐδη

Προγραμματισμένη συνάντηση είχε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Νέμεσις με το στέλεχος του επιτελείου του Υπουργού, κα. Κυριακού Μαρία Σοφία, Αστυνόμο Β ( γνωστή μας από συναντήσεις μας στο παρελθόν), η οποία ήταν εμφανώς με φιλοζωική καλλιέργεια και υποστηρικτική διάθεση, για να προετοιμαστεί και η συνάντηση μας με το κ Υπουργό, που είναι ο στόχος μας.
Από τη πλευρά της Ομοσπονδίας παρευρέθηκε η συνεργάτης μας Δικηγόρος Έλενα Φλώρου και η Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Νατάσα Μπομπολάκη.

Έγινε εκ μέρους μας μια εκτενής, αναλυτική, τεκμηριωμένη αναφορά στα θέματα, που περιείχε η ατζέντα, που είχαμε επιλέξει, ήτοι:
1. Στη χρόνια, αναποτελεσματική και αδιάφορη στάση των αστυνομικών τμημάτων Κυκλάδων, Δωδεκανήσου και Νοτίου Πελοποννήσου στα παστουρωμένα ζώα. Το αίτημα που υποβάλαμε ήταν, να μην υπάρχει ούτε ένα τέτοιο ζώο στις περιοχές αυτές μέχρι το τέλος του 2024.
Για αυτό ζητήσαμε τη λήψη και πρακτικών μέτρων, πέραν της απλής εγκυκλίου, που όσες φορές κι αν εκδόθηκε, δεν επέφερε κανένα, κυριολεκτικά, αποτέλεσμα.
2. Στην άγνοια νόμων για όλα τα είδη ζώων της ήμερης και άγριας ζωής, των κατοικίδιων συμπεριλαμβανομένων, από τη συντριπτική πλειοψηφία των αστυνομικών ανά την επικράτεια.
Η πρόταση μας είχε δύο σκέλη, ένα για κοντοπρόθεσμα και ένα για μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, ώστε επιτέλους να μπει ένα τέλος στο μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα, που αποτελεί βασικότατη αιτία για το μη περιορισμό των κακοποιήσεων και αιτία συνεχών προστριβών, μεταξύ εθελοντών πολιτών προστασίας των ζώων και άλλων πολιτών, με τους αστυνομικούς να τάσσονται αναφανδόν και παρά την ύπαρξη αντίθετης νομοθεσίας, με το μέρος των δεύτερων.
Σελ. 1 από 3

Κλασσικό παράδειγμα οι αντιδικίες στο θέμα της σίτισης των άστεγων ζώων, η οποία αν και ρητά επιτρέπεται, έχουμε συνεχείς συστάσεις των αστυνομικών προς τους εθελοντές να μη σιτίζουν αδέσποτα γιατί απαγορεύεται!!!!!
Στην ενότητα αυτή διευκρινίσαμε, ότι η διάταξη του νόμου που επιβάλλει την ύπαρξη ομόφωνης απόφασης των ενοίκων μιας πολυκατοικίας, προκειμένου να παραμένουν κατοικίδια στους κοινόχρηστους χώρους αυτής, αφορά τα μη άστεγα (δεσποζόμενα) ζώα και όχι τα άστεγα, όπως σχεδόν πάντα την ερμηνεύουν οι αστυνομικοί και όχι μόνο.
3. Ενημερώσαμε για τις δύο πρόσφατες σημαντικές υποθέσεις κακοποίησης ζώων, της δολοφονίας του Όλιβερ στην Αράχωβα και τις δολοφονίες εκατοντάδων άστεγων επί 5 έτη στη Χρυσούπολη Καβάλας.
Εκφράσαμε δε τη δυσαρέσκεια μας, και ζητήσαμε να λάβουμε απαντήσεις, για τη πορεία, που ακολούθησε η επιστολή της Ομοσπονδίας προς τον υπουργό με την οποία ζητούσαμε τη προσωπική του παρέμβαση στην υπόθεση Όλιβερ και των τεμαχισμένων αλόγων, που αντί για τον υπουργό εστάλη στο ΑΤ Αράχωβας!!!
4. Τέθηκε το γνωστό θέμα της άρνησης εν τοις πράγμασι συνεργασίας των αστυνομικών με τους φιλοζωικούς φορείς και εθελοντές, μολονότι πολλές φορές έχει τεθεί ως υποχρέωσή τους από εγκυκλίους της ΕΛΑΣ.
Ως θετικό παράδειγμα συνεργασίας, που αποτελεί όμως εξαίρεση, αναφέραμε για πολλοστή φορά την Γενική Περιφερειακή Αστυνομική Διεύθυνση Κρήτης.
5. Το ζήτημα της ενίοτε τιμωρητικής διάθεσης και στάσης των αστυνομικών απέναντι στους πολίτες, που ασχολούνται με τη προστασία και τα δικαιώματα των ζώων.
6. Τη μη εφαρμογή του άρθρου του 4830/21, που δίνει τη δυνατότητα στους αστυνομικούς να προβαίνουν σε προσωρινές αφαιρέσεις ζώων.
7. Επισημάναμε, ότι η άγνοια νόμου οδηγεί πολλές φορές τους αστυνομικούς, στις υποθέσεις παθητικής αλλά και ενεργητικής κακοποίησης, να εστιάζουν σχεδόν αποκλειστικά στο αν τα κακοποιημένα ζώα φέρουν σήμανση και βιβλιάριο υγείας ή όχι.
8. Στη συχνά συναντόμενη περίπτωση οι αστυνομικοί να κατατάσσουν τελευταία τα περιστατικά κακοποίησης ζώων στις υπηρεσιακές προτεραιότητές τους.
9. Τη μη τήρηση σχεδόν ποτέ της εκ του νόμου υποχρέωσής τους για αυτεπαγγέλτες διώξεις περιστατικών κακοποίησης ζώων, παρά μόνο μετά από καταγγελία, γι’ αυτό και ζητήσαμε να υποχρεωθούν κατά τις περιπολίες τους να ελέγχουν την τήρηση της νομοθεσίας για τα ζώα, κατοικίδια και μη.
Λέγεται, ότι η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.
Γι’ αυτό και παρά το γεγονός, ότι τα θέματα αυτά έχουν τεθεί κατ’ επανάληψη και επί σειρά ετών, χωρίς τίποτα σχεδόν να αλλάζει, κάθε φορά ελπίζουμε για το καλύτερο.