Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η στοχοποίηση βουλευτών από την Εκκλησία; Ο προβληματισμός των κομμάτων για τις ευρωεκλογές
Τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στο εσωτερικό της εκκλησίας με αποκορύφωμα την χθεσινή απόφαση να μην εορταστεί η Κυριακή της Ορθοδοξίας, με την πολιτική ηγεσία του τόπου κάνουν ορατό και στον πιο δύσπιστο ότι η Εκκλησία όχι μόνο θέλει να συνδιοικεί με την πολιτεία σε ορισμένα θέματα αλλά και παρεμβαίνει προκλητικά στα δημόσια πράγματα όταν οι νόμοι που ψηφίζονται δεν της είναι αρεστοί.
Και οι απαγορεύσεις σε βουλευτές που ψήφισαν το νόμο για την ισότητα στο γάμο να μπαίνουν σε ναούς με ταυτόχρονες επευφημίες και χειροκροτήματα σε όσους βρέθηκαν στην αντίθετη άποψη το δείχνουν καθαρά.
Το τελευταίο σύμπτωμα σε αυτή την παρέμβαση έγινε από την μητρόπολη Κέρκυρας η οποία με ανακοίνωση της απέκλεισε από την τοπική εκκλησία τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Μπιάγκη και του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκο Αυλωνίτη επειδή ψήφισαν το νομοσχέδιο κάνοντας λόγο για βαρύτατο πνευματικό και ηθικό ολίσθημα. Και την ίδια ώρα η ανακοίνωση της μητρόπολης εκθειάζει την στάση του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Στέφανο Γκίκα επειδή δεν ψήφισε και διαφύλαξε όπως λέει ανακοίνωση ακέραιη την συνείδησή του.
Είχε συμβεί το ίδιο και με την περίπτωση του Παύλου Χρηστίδη και κανείς δεν ξέρει ποιοι θα μπουν στο στόχαστρο το επόμενο διάστημα είτε κατά την εορτή της 25ης Μαρτίου είτε ακόμα χειρότερα κατά την εορτή του Πάσχα που κατά την ορθοδοξία είναι και η γιορτή της αγάπης.
Η στοχοποίηση βουλευτών και μάλιστα με τόσο απροκάλυπτο τρόπο αποτελεί ευρύτερο πολιτικό πρόβλημα που τα κόμματα πρέπει να αντιμετωπίσουν πέρα και πάνω από μικροκομματικές αντιπαραθέσεις λένε στις μεταξύ τους συζητήσεις κοινοβουλευτικά στελέχη όλων των μεγάλων κομμάτων το τελευταίο διάστημα.
Διότι τι θα συμβεί αν η Εκκλησία πάρει μέρος με αυτό τον τρόπο εμμέσως και στις ευρωεκλογές; Θα προτρέψει τους πολίτες να ψηφίσουν μόνο συγκεκριμένα κόμματα και που μπορεί να οδηγήσει κάτι τέτοιο;
Άλλωστε για το πρόσφατο περιστατικό στην Κέρκυρα το ΠΑΣΟΚ με ανακοίνωσή του μιλά για «ενέργειες που επενδύουν σε διαχωρισμούς με μικροκομματικές σκοπιμότητες και στοχοποιούν βουλευτές για την εκτέλεση των νομοθετικών τους καθηκόντων σύμφωνα με το Σύνταγμα».
Οι ενέργειες αυτές προφανώς δεν συνάδουν με τον ρόλο της Εκκλησίας. Ακόμα και ο κ. Βελόπουλός που επιχειρεί να αξιοποιήσει προς όφελος του όσο μπορεί περισσότερο αυτή την κατάσταση σε χθεσινή του δήλωση απευθυνόμενος στην Εκκλησία είπε ότι «με βάση τους κανόνες της Εκκλησίας δεν γίνεται να απαγορεύεται σε οποιονδήποτε να εισέλθει στο χώρο του Κυρίου» εκτός κι αν κάποιοι στην εκκλησία σκέφτονται το δεύτερο μέρος της δήλωσης του που προτείνει τον αφορισμό όλων των βουλευτών που ψήφισαν το νομοσχέδιο ή απείχαν από την ψήφιση του γυρνώντας έτσι την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου στον αφορισμό του Νίκου Καζαντζάκη για το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται».
Μάλιστα η επίθεση της εκκλησίας στο πρόσωπο της Προέδρου της Δημοκρατίας, την κορυφή του πολιτεύματος δηλαδή, καθιστά ακόμα πιο προβληματική την κατάσταση επειδή γίνεται επειδή η Πρόεδρος υπέπεσε στο «αμάρτημα» και επέλεξε ως ιδιώτης να ανταποκριθεί στο κάλεσμα μίας φίλης της και να παραβρεθεί, το βράδυ που ψηφίστηκε ο νόμος, σε μια συγκέντρωση ανθρώπων που γιόρτασαν την συμπερίληψη και την ισότητα δικαιωμάτων σε όλους τους Ελληνες.
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία αυτά τα συμπτώματα είναι εξόχως προβληματικά και ενδεχομένως φέρνουν στο μυαλό και στην συζήτηση ανθρώπων που δεν πίστευαν μέχρι τώρα στην ανάγκη χωρισμού κράτους-εκκλησίας να συζητήσουν κάτι τέτοιο.
Ας φανταστούμε τι θα γινόταν στην χώρα εάν μία κυβέρνηση επέλεγε να κάνει αυτό που έκανε ο πρόεδρος Μακρόν στη Γαλλία δηλαδή να θεσμοθετήσει στο Σύνταγμα την ελευθερία της γυναίκας στην άμβλωση.
Μπορεί όμως σε μια ευρωπαϊκή χώρα δυτικού τύπου του 2024 να διεξάγεται μία τέτοια συζήτηση που παραπέμπει σε άλλες εποχές κι άλλους αιώνες; Είναι δυνατόν όσοι με την ψήφο τους συμβάλλουν στο να προασπίζονται τα δικαιώματα και οι ελευθερίες των πολιτών να τιμωρούνται από την Εκκλησία που πρεσβεύει το αγαπάτε αλλήλους και την συγχώρεση;
Βέβαια υπάρχει και μια πιο πονηρή σκέψη στην όλη στάση της Εκκλησίας καθώς πολλοί λένε ότι ενδεχομένως αυτή να σχετίζεται με την αλλαγή ηγεσίας που κάποια στιγμή θα γίνει στην κορυφή της. Όλες οι πλευρές λοιπόν με την σκληρή στάση που κρατούν προετοιμάζονται και κερδίζουν δυνάμεις για το ποιος θα επικρατήσει στην μετά Ιερώνυμου εποχή.
