Βουλή: Ηλεκτροσόκ λαϊκισμού σε έναν πληθυσμό που φτωχαίνει και γερνά

Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να τα έκλεψαν τα όσα είπε ο Αλέξης για τη Μαρέβα και ο Κυριάκος (αμυνόμενος ή περνώντας στην αντεπίθεση είναι αλήθεια) για συγγενεις του πρωθυπουργού, αλλά προσωπικά μια άλλη στιγμή δε μπορώ να ξεχάσω από τη χθεσινή προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για την οικονομία. 

Την αποστροφή του Αλέξη Τσίπρα πως ποτέ άλλοτε πρωθυπουργός δεν είχε τόσα καλά νέα να πει, τόσες πολλές επιτυχίες να μιλήσει για αυτές! Πλάκα μας κάνει; Υποβάλλεται σε αυθυποβολή; 

Δημόσιο χρέος πάνω από 300 δις ευρώ και ιδιωτικό χρέος πάνω από 200 δις ευρώ είναι το πλαίσιο. Κατασχέσεις καταθέσεων, μισθοί 400 ευρώ, συντάξεις 350 ευρώ, εργαζόμενοι απλήρωτοι για μήνες και επιχειρηματίες στο έλεος της γραφειοκρατίας, της υπερφορολόγησης και της ύφεσης συνθέτουν το σκηνικό της καθημερινότητας των πολιτών. 

Τι ακριβώς θεωρεί επιτυχία ο πρωθυπουργός; Πως μειώθηκε η ανεργία; Αυτό δεν έλεγε το ΔΝΤ πως θα γίνει αν φθάναμε, όπως και έγινε, σε μισθούς Βουλγαρίας; Ότι αυξήθηκε το «πλέονασμα»; Μα έγινε από φόρους και κατασχέσεις. Επειδή οι πολίτες πωλούν όσο- όσο ακίνητα για να ξεχρεώσουν. Μιλάμε για μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησης. 

Μόνο που στη Βουλή δεν υπήρχε μόνο η πλειοψηφία. Υπήρχε και η ανιπολίτευση. Μείζονα και ελάσσονα, που ζήτησαν από την κυβέρνηση να καταργήσει τις περικοπές των συντάξεων, εφόσον η οικονομία πάει τόσο καλά όσο λέει. Προφανώς Κυριάκος Μητσοτάκης και Φώφη Γεννηματά ήθελαν να τρολάρουν τον Αλέξη Τσίπρα.

Υπάρχει, όμως, ένα θέμα: Στα αλήθεια πιστεύουν ότι οι παλαιές υψηλές συντάξεις που έχουν απομείνει μπορούν να εξυπηρετηθούν από τον δημόσιο κορβανά; Με τι πόρους στο ασφαλιστικό σύστημα; Με τι αναλογία εργαζομένων- συνταξιούχων; Με τις εξελίξεις στο δημογραφικό πρόβλημα της χώρας;

Η Ελλάδα μικραίνει. Δε γίναμε μόνο φτωχότεροι τα τελευταία χρόνια. Γινόμαστε κάθε μέρα και λιγότεροι. Και δεν χρειαζόμαστε κάποιος να μας ηρεμεί μέχρι να συμβεί το μοιραίο, να γίνουμε μειοψηφία στην ίδια μας τη χώρα. Τη δημόσια περιουσία την έχουμε υποθηκεύσει ήδη σημειώνω. Έχουμε ανάγκη από ιδέες και λύσεις τώρα. Που θα οδηγήσουν τους Έλληνες ξανά στην παραγωγή. Και πλούτου και νέων Ελλήνων. 

Αυτά έχουμε ανάγκη να ακούμε στη Βουλή. Αλλιώς, παρακαλώ τους πολιτικούς να σταματήσουν να χύνουν δάκρυα για την απαξίωση της πολιτικής. Είναι και αυτοί μέρος του προβλήματος. Στο χέρι τους είναι να γίνουν και μέρος της λύσης. Η χώρα έχει ανάγκη από μία νέα αρχή εδώ και τώρα. Η αφετηρία είναι εκεί και περιμένει του τολμηρούς. 

Βέβαια, ευθύνες έχουμε και όλοι εμείς, οι πολίτες. Αν οι πολιτικοί μας θέλουν ή μας θεωρούν ηλίθιους είναι στο χέρι μας να τους αποδείξουμε ότι κάνουν λάθος. Μόνο που για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να σηκωθούμε από την καρέκλα. Να σηκώσουμε το κεφάλι από την οθόνη του κινητού. Και να βγούμε στον αγώνα για την παραγωγή νέου πλούτου και νέων Ελλήνων. 

Και όχι από κάποιο εθνικιστικό εγωισμό. Αλλά γιατί έτσι είναι η ζωή. Αυτή είναι η πραγματικότητα της φύσης. Αν δεν αγωνιστείς για να το γυρίσεις το ματσάκι, όπως έκανε το Βέλγιο με την Ιαπωνία, θα το χάσεις το ματσάκι. Και δεν υπάρχει και σύστημα VAR για να στείλεις τον διαιτητή. Ούτε διαιτητής υπάρχει στην πραγματική ζωή.