Ο αλαζόνας «πορτιέρης» του Μαξίμου

 O κ. Δημήτρης Τζανακόπουλος πέρα από το ότι κατέχει τη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου είναι και τo ιδανικό πολιτικό πρόσωπο που αντιπροσωπεύει το τι ακριβώς είναι ο συριζαϊσμός, δηλαδή ο εν έτει 2020… πασοκισμός.

Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΚΑΤ’ αρχάς πρέπει να του αναγνωριστεί πως κατέχει την πλέον δύσκολη κυβερνητική θέση. Στο παρελθόν, στο παρόν, στο μέλλον και σε όλες τις χώρες του πλανήτη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κάνει την πιο άχαρη δουλειά. Κάθε μέρα πρέπει να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα, να κάνει το άσπρο μαύρο, να πετάει την μπάλα στην εξέδρα και κυρίως να εφευρίσκει ψεύτικα λόγια που μπορούν να δώσουν «γραμμή» στα κομματικά στελέχη και να ακουστούν εύηχα στα αυτιά των εν δυνάμει ψηφοφόρων. Και σε όλα αυτά πρέπει να προστεθεί πως οτιδήποτε κι αν εκστομίσει «χρεώνεται» αυτόματα και στον εκάστοτε πρωθυπουργό.

ΑΥΤΑ, όμως, είναι γνωστά και δεδομένα. Υπάρχει, λοιπόν, κάποιο μεγαλύτερο πρόβλημα από το τι λέει ο κ. Τζανακόπουλος. Είναι ο τρόπος και το ύφος που χρησιμοποιεί όταν απαντάει σε ερωτήσεις, διαψεύδει γεγονότα και επιτίθεται σε όσους ασκούν κριτική στην κυβέρνηση.

Ο κ. Τζανακόπουλος θυμίζει αυτόν τον τύπο τον κλασικό «μάγκα» που στέκεται στην είσοδο στα μπουζούκια και με εξυπνακίστικο και μπρουτάλ τρόπο ρωτάει αν η παρέα που μόλις έφτασε έχει τραπέζι ρεζερβέ, αλλιώς δείχνει έτοιμος και «παντοδύναμος» να ρίξει «πόρτα». Στους κοινούς θνητούς το παίζει σαν να του ανήκει το «μαγαζί», αλλά μόλις παρκάρει απ’ έξω κάποια λιμουζίνα γίνεται «υπαλληλάκος».

ΑΥΤΟ οφείλεται στο γεγονός πως ο κ. Τζανακόπουλος δεν κατάφερε να αντισταθεί και να μην πέσει στην παγίδα που έπεσαν και στο παρελθόν αρκετοί κυβερνητικοί εκπρόσωποι. Είτε λόγω κολλητής σχέσης με τον πρωθυπουργό είτε λόγω υπερβολικής δημόσιας έκθεσης πίστεψαν ότι έγιναν οι ίδιοι «κυβερνήτες». Εμπλεοι αλαζονείας, θεώρησαν πως θα είναι «παντοδύναμοι» νυν και αεί. Ολοι τους, βέβαια, κατέληξαν στα… αζήτητα. Θα έπρεπε να είχε διδαχθεί από τα παραδείγματα του παρελθόντος ο κ. Τζανακόπουλος, αλλά προφανώς και θαμπώθηκε από την εφήμερη ισχύ της καρέκλας.

ΕΤΣΙ μιλώντας πάντοτε με τρόπο ειρωνικό, εξυπνακίστικο και σε στιλ «δεν σηκώνω και πολλά γιατί λέω τη μια και μοναδική αλήθεια» γίνεται απόλυτα γραφικός. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και τα περισσότερα αφορούν στα μνημόνια και τους απανωτούς κυβερνητικούς «θριάμβους». Τις τελευταίες ημέρες, όμως, και ενώ η Ελλάδα θρηνεί δεκάδες ψυχές που χάθηκαν στο Μάτι έχει πλέον ξεπεράσει κάθε όριο.

ΑΦΟΥ πρωταγωνίστησε τόσο στη fake σύσκεψη στο Συντονιστικό την ώρα που όλη η χώρα γνώριζε πως υπήρχαν νεκροί, στη συνέχεια μαζί με κορυφαίους υπουργούς και τους αρχηγούς Πυροσβεστικής και ΕΛ.ΑΣ. έδωσε μια συνέντευξη – παρωδία που θα γραφτεί στις μαύρες σελίδες της πολιτικής ιστορίας. Εμφανίστηκαν όλοι τόσο επιτυχημένοι και να μη βρίσκουν ούτε ένας λάθος στη διαχείριση της πυρκαγιάς που προκάλεσαν την οργή της κοινωνίας. Ο ίδιος μάλιστα δήλωσε «πεπεισμένος» πως δεν μπορούσε να γίνει εκκένωση για να αποποιηθεί το Μαξίμου και αυτή την ευθύνη. Χωρίς καν να αναρωτηθεί πως όταν 20.000 πολίτες «εκκένωσαν» την περιοχή μόλις είδαν τις φλόγες μπροστά τους και σώθηκαν οι 19.900, πιθανότατα θα είχαν ελαχιστοποιηθεί οι απώλειες αν το κράτος τους ειδοποιούσε έστω και δέκα λεπτά νωρίτερα!

ΑΛΛΑ όταν λες ένα ψέμα χρειάζεται ένα μεγαλύτερο για να το καλύψεις. Και αντί να ζητήσει συγγνώμη, έχει φτάσει να ζητάει και τα… ρέστα από τους πολίτες που βίωσαν την κόλαση, από τα αυθαίρετα, από τον καιρό, από τα μέσα ενημέρωσης. Ας σκεφτεί μόνο πως δεν θα έχει τραπέζι ρεζερβέ στο Μαξίμου για πάντα.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Πηγή: kritipress.gr